Als je iemand nieuw ontmoet, is één van de eerste vragen wat voor werk je doet. Werken is daarmee een onderdeel van jezelf geworden of van onszelf. Een deel van je identiteit. Ik ben een lange periode gestopt met werken en ik bespeurde in mijn antwoord op de vraag wat voor werk ik deed een mooie ontwikkeling. Waar ik eerst bijna verontschuldigend antwoordde dat ik ‘echt tijdelijk even niet werkte en na de zomer weer aan de slag zou gaan’ volgde de nuance dat ik ‘heerlijk genoot van mijn vrije tijd’.
Na een langere periode van geen betaalde baan hebben, zei ik gewoon luid en duidelijk dat ik niet werkte. De ontvanger had best moeite met dit antwoord, heb ik gemerkt. Werken hoort kennelijk bij ons leven en het is een beetje vreemd als je niet werkt. Er wordt snel gedacht dat je ziek bent, in een burn-out bent geraakt of lekker ouderwets voor je kinderen thuis aan het zorgen bent. Als dat niet aan de hand is, dan wordt de situatie onbegrijpelijk. Als was het maar vanwege het geld, er moet toch gegeten en gedronken worden.
Mijn persoonlijke reden om te stoppen met werken was omdat ik mijn plezier in het werk volledig was kwijtgeraakt. Ik had fijne collega’s en werkte bij een juridisch bedrijf die het ‘anders wilde doen’ dan in deze conservatieve wereld gewoon is. De vraag waarom ik dit werk deed, welke betekenis had ik met het beoordelen van de zoveelste overeenkomst bleef aan mij knagen. Ergens wist ik dat ik een besluit diende te nemen; stoppen bij dit leuke bedrijf met deze fijne collega’s. Zo gezegd zo gedaan!
Mijn tijd goed gebruiken om na te denken waar ik nu echt blij van word, met welk werk ik de komende 20 jaar vol overgave aan de slag ga. Het was een heerlijke reis langs diverse opleidingen, gedachten, ideeën, gesprekken en gewoon niks doen. Ik kan het iedereen aanraden.
Zelf stel ik vaker de vraag of iemand überhaupt werkt en waarom iemand werkt. Na een eerste verbazende frons ontstaat direct een interessant gesprek over hoe deze persoon bij dit bedrijf terecht is gekomen en wat zijn functie boeiend maakt. Vaak hoor je ook dat er stiekem andere plannen zijn in een totaal andere richting. Ook vang je veel op over de verstikkende cultuur in een bedrijf of de controlerende manager of irritante collega’s die de kantjes er vanaf lopen.
Bij elke baan, functie of rol horen taken die minder enerverend zijn of zelfs domweg vervelend. Zolang dit gevoel niet de overhand heeft en je met veel plezier naar je werk gaat (en ook weer met veel plezier naar huis gaat) dan is het goed.
Als plezier in je werk in evenwicht is met je talenten en de zingeving van je functie dan zit je gebakken. Je bent gelukkig met je werk, collega’s en bedrijf waar je voor werkt. Mocht dit evenwicht niet aanwezig zijn dan is het tijd om na te denken en bewust te worden op welk vlak er disbalans is ontstaan en op welke wijze je dat kan herstellen. Aan de slag met jouw werkgeluk, hoe leuk is dat.