Als je 's nachts wakker ligt dan maak je je zorgen hoe je je staande houdt in de veeleisendheid van het vak, of je de cliënten wel op de juiste manier bedient, of je elke maand weer de stevige urennorm behaalt. Om je heen zie je collega's uitvallen dan wel de overstap maken naar het bedrijfsleven. Cliënten verwachten nu meer van jou op het gebied van kennis, ervaring en efficiëntie. Je moet constant hoge kwaliteit leveren in je adviezen tegen een redelijk aantal declarabele uren. 

​

Je werkt lange dagen, maakt veel uren, het werk houdt nooit op en het werk gaat altijd voor. Dat is nog altijd de heersende cultuur op kantoor. De vaste sportavond op maandag laat je steeds vaker schieten. Je vrienden houden steeds minder rekening met jouw komst bij verjaardagen en borrels. Tijd voor ontspanning is lastig in te plannen. Het lijkt wel topsport. 

​

Ook al staat de mens centraal op kantoor, nog altijd wordt vooral gekeken naar je urenstaten, omzetcijfers en hoeveelheid zaken die je doet. Klopt het wel dat jij als persoon op de eerste plaats staat? Het gaat altijd om jouw prestaties en minder om jouw welzijn als mens, Wellicht dat je als talentvolle professional bij een ander bedrijf meer gewaardeerd wordt voor wie je bent. Die gedachte speelt soms door je hoofd.