Hockey, hormonen en heldere communicatie: lessen uit de kleedkamer

Als teammanager van een mannenteam ben ik wekelijks te vinden op het hockeyveld. Niet met een stick, maar met tape, dextro, wat reservesokken, een bemoedigend woord en mijn telefoon – voor de teamapp die vooral genegeerd wordt.

Want dat is misschien wel mijn grootste eye opener sinds ik deze rol op me nam: mannen communiceren echt anders dan vrouwen. Waar wij vrouwen alles vaak uitgebreid bespreken, houden zij het liever kort. Of helemaal stil. Mijn appjes over het wedstrijdtenue of kleedkamerschoonmaakploeg van de week houd ik al bewust bondig én met een kwinkslag. Maar toch zie ik ze regelmatig ongeopend blijven. Tja.

Ik ben de enige vrouw tussen 24 mannen. En ik hou ervan. Echt. Ik besteed mijn zondagen met liefde in de dug-out. Geen minuut speeltijd, maar wel volop betrokken. Als ze weer niet in de basis staan. Als ze geblesseerd zijn. Of als ze gewoon even balen. Dan ben ik er. Soms met woorden, soms met alleen een blik.

Communicatie is dus wat ik het meest geleerd heb. Maar weet je wat mijn tweede grootste les is? Openheid.

Ik vertel mijn mannen ook gewoon als ik er een rommeltje van maak. Dat ik weer drie keer opnieuw begin met het wedstrijdformulier. Dat ik het bloedheet heb in de kleedkamer en drie minuten later rillend rondloop. Waarom? Omdat ik in de overgang zit.

En omdat ik geloof dat het helpt. Want al die mannen hebben vrouwen in hun leven. Moeders. Zussen. Partners. Collega’s. Buurvrouwen. En als zij snappen wat hormonen kunnen doen met je humeur, je focus en je lijf, dan hebben we allemaal iets gewonnen.

De overgang hoeft geen geheim te zijn.

Sterker nog: hoe meer we erover praten, hoe normaler het wordt. Ook in de sport. Ook op werk. Ook in de kleedkamer.

Dus bij deze mijn take away:

Zeg gewoon eens wat vaker hoe het écht met je gaat. Of je nou een blessure hebt, slecht hebt geslapen of op de hormonale achtbaan zit. En mocht je je afvragen waarom de teammanager plots haar jas aan én uit trekt in drie minuten tijd? Niks aan de hand hoor. Gewoon even hormonale hittegolven. Gaat vanzelf weer over – met een glimlach en een beetje dextro.